Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesinin 08.06.2021 tarihli 2020/599 esas 2021/1147 karar sayılı istinaf başvurusunun esastan reddine dair kararının sanık müdafine 15.06.2021 tarihinde tebliğ edildiği, sanık müdafinin 08.07.2021 tarihli temyiz dilekçesini yasal süresinden sonra sunduğu, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesinin 09.07.2021 tarihli ek kararı ile sanık müdafinin temyiz talebinin reddine karar verildiği, sanığın 27.08.2021 tarihli dilekçesi ile kararın ayrıca kendisine tebliğ edilmediğinden bahisle eski hale iade ve temyiz talebinde bulunduğu değerlendirilerek, eski hale iade talebiyle birlikte yapılan temyiz talebi hususunda karar verme yetkisi Yargıtay’a ait bulunduğundan, temyiz talebinin reddine dair 09.07.2021 tarihli ek karar hukuki değerden yoksun bulunmakla ve kaldırılmakla, Ayrıntıları, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 24.02.2022 tarihli 2019/16-573 esas 2022/119 sayılı kararında belirtildiği üzere; Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesinin 08.06.2021 tarihli 2020/599 esas 2021/1147 karar sayılı istinaf başvurusunun esastan reddine dair kararının, içeriği hakkında bilgi sahibi olma hakkı ve müdafinin kusurlu davranışı ile kanun yolu başvuru süresini geçirmiş olması hâlinde eski hâle getirme imkânı olan sanık ...'a, Tebligat Kanununun 11. maddesinin son cümlesi uyarınca tebliğ edilmediği de göz önüne alınmakla, öğrenme üzerine sanık tarafından verilen temyiz dilekçesi süresinde kabul edilerek vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; sanık ve müdafinin temyiz dilekçelerinde ileri sürdükleri sebepler yerinde görülmediğinden temyiz davasının esastan reddiyle hükmün onanmasına karar verilmiştir.

Kaynak: T.C Yargıtay 3.Ceza Dairesi Esas: 2022/ 31390 Karar: 2022 / 7401 Karar Tarihi: 07.11.2022