Kiralananın Tahliye Edildiği, Bir Başka Anlatımla Kiralananın Anahtarının Davacıya Teslim Edildiği Kanıtlanamamıştır. Bu Durumda Anahtar Teslim Edilmediği Sürece Kiracının, Kira Bedellerini Ödeme Yükümlülüğü Devam Eder
Davalı ... vekili, davacının dava konusu taşınmazı 01.08.2008 başlangıç tarihli kira sözleşmesi ile ...'a kiraya verdiğini, müvekkilinin 3 ay sonra başkasına kiralanan taşınmazda kiracılık sıfatının sona erdiğini ve kira bedellerinden sorumlu tutulamayacağını, diğer davalı ...’ın beyanına göre 2009 yılı Nisan ayında taşınmazın tahliye edildiğini ve diğer davalının tahliyesinden sonra ... isminde bir şahsa kiralandığını belirtmiş, diğer davalı ... da 01.05.2008 başlangıç tarihli kira sözleşmesinde kiracının ... olduğunu, kendisinin o sözleşmeye kefil olarak imza attığını, davacının aynı taşınmazı 01.08.2008 başlangıç tarihli kira sözleşmesi ile kendisine kiraladığını, kendisinin taşınmazı 2009 yılının Nisan ayında boşalttığını, kendisi boşalttıktan sonra davacının dava konusu yeri başka birisine kiraladığını savunmuş ise de, yukarıda ayrıntılı şekilde anlatıldığı üzere kiralananın tahliye edildiğinin kabul edilebilmesi için, kiralananın fiilen boşaltılması yeterli değildir, anahtarın da kiralayana teslim edilmesi gerekir. Davalılar kiralananın tahliye edildiğini bir başka anlatımla kiralananın anahtarının davacıya teslim edildiğini kanıtlayamamışlardır. Bu nedenle icra takibine dayanak olarak gösterilen 01.05.2008 tarihli kira sözleşmesi uyarınca davacının kiraya veren, asıl davada davalı ...’in kiracı ve birleşen davada davalı ...’ın ise kefil sıfatı ile sözleşmenin tarafı olduklarının kabulü gerekir. Bu durumda anahtar teslim edilmediği sürece kiracının, kira bedellerini ödemek de dahil olmak üzere, sözleşmeden kaynaklanan yükümlülükleri devam eder. O hâlde mahkemece, asıl ve birleşen dava yönünden işin esasına girilerek oluşacak sonuca göre karar verilmesi gerekmektedir.
Hâl böyle olunca; Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulması gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
Kaynak: Yargıtay Hukuk Genel Kurulu Esas Numarası: 2017/2619 Karar Numarası: 2021/1683 Karar Tarihi: 14.12.2021
Yazar: Av. Mehmet TAV, Stj. Av. Bayram GÜNBAY