Somut olayda, düğünde takılan ziynet eşyalarının bir kısmının davalı-karşı davacı tarafından istemi dışında elinden alınıp satıldığını belirtip, bunların aynen iadesini, aynen iade mümkün olmadığı taktirde fazlaya dair hakları saklı kalmak kaydı ile 30.000 TL'nin davalı-karşı davacıdan tahsilini istemiştir. Kural olarak evlilik sebebiyle edinilmiş takı ve ziynet eşyalarının kadına ait olduğu kabul edilir. Bu ziynetlerin iade edilmemek üzere kocaya verildiği kanıtlanmış olmadıkça, aynen veya bedelinin iadesi esastır. Davalı-karşı davacı kocanın babası tanık olarak alınan beyanında, düğünde takılan ziynetlerin 20.000 TL'lik kısmının bozdurulup otomobil alındığını belirtmiştir. Mahkemece bu beyan ve kocanın, bu ziynetleri kadının rızasıyla verdiğini ispat edemediği gerekçesiyle davacı-karşı davalı kadının ziynet talebi kısmen kabul edilmiştir. Mahkemece davacı-karşı davalı lehine hükmedilen bu ziynet bedeli dışındaki talep, davacı - karşı davalının gösterdiği diğer delillerle kanıtlanamamış. Bu durumda, kanıtlanamayan ziynet bedeli yönünden davacı-karşı davalının yemin deliline dayandığı gözetilerek. Hukuk Muhakemeleri Kanununun 223 vd. maddeleri uyarınca yemin teklif etme hakkının hatırlatılması, davacı-karşı davalı yemin işlemiyle davasını kanıtladığı takdirde buna göre karar verilmesi gerekirken eksik incelemeyle yazılı şekilde hüküm kurulması doğru olmayıp bozmayı gerektirmiştir.

Kaynak: Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, Esas Numarası: 2013/26686, Karar Numarası: 2014/1533, Karar Tarihi: 28.01.2014